fbpx

Opowieść Wielkanocna

3 kwietnia 2015
Comments off
781 Views

Najpierw wyciszenie i refleksja. Skupienie. Symbolika i mistyka. Potem nadzieja, radość i przebudzenie. Czas Wielkiej Nocy poprzedzony Wielkim Tygodniem. Tradycja, która gości również w domach osób religijnie i niewierzących. Ekstremalna Droga Krzyżowa z Lublina do sanktuarium w Wąwolnicy. 44- kilometrowa trasa, która prowadzi przez Konopnicę, Marynin, Radawiec, Sporniak, Palikije, Wojciechów, Stary Gaj i Kębło. Z różnymi osobami i różnymi intencjami ‒ w podzięce za zdrowie, z prośbą o dobrego kandydata na męża. Ta droga krzyżowa zgromadziła tysiąc wiernych, którzy nie obawiają się ani zmiennej pogody, ani trudu pielgrzymowania. Podobna, choć mimo wszystko inna sytuacja, została uchwycona w obiektywie Maksa Skrzeczkowskiego. To droga krzyżowa w Kazimierzu nad Wisłą, w nocy, z pochodniami, po niepewnym gruncie i we wczesnowiosennym chłodzie. Pobudza wyobraźnię niezależnie od wieku uczestników. Zmusza do wysiłku i refleksji nad tym, co wydarzyło się przed dwoma tysiącami lat. Zmusza do nad samym sobą. Tajemnica Wielkiej Nocy to serce chrześcijaństwa. Nazywana jest również nocą błogosławioną, ponieważ łączy niebo z ziemią, sprawy ludzkie z boskimi. Wigilia Paschalna jest wielkim misterium Chrystusa, pełnym symboli i metajęzyka. Towarzyszy jej gra świateł, a przejście od ciemności do blasku ma w tym kontekście ogromne znaczenie. Obrzędy Wigilii Wielkiej Nocy powinny rozpoczynać się przy wygaszonym świetle, gdy w kościele i na zewnątrz panuje już mrok. Ma to symbolizować noc złowrogą dla człowieka i zbliżającą go nieuchronnie do ciemności grobu. Nocne czuwanie kończy się poranną procesją. Słońce po mroku niesie radość i nadzieję. Obok światła w liturgii wielkanocnej dużą rolę pełnią inne symbole ‒ woda i słowo, uczta, które przedstawiają treść czterech głównych części liturgii Wigilii Paschalnej. I jeszcze ważne Słowo: Alleluja, które informuje świat o zmartwychwstaniu. W liturgii wielkanocnej Chrystus odrodzony jawi się jako Światłość nadająca nową wartość życiu i śmierci.

Tekst Aleksandra Biszczad

Foto Maks Skrzeczkowski

Comments are closed.