Bramę Grodzką w czternastym wieku zezwolił postawić Kazimierz III Wielki, a u progu dwudziestego pierwszego wieku nie pozwolił jej rozpaść się w gruzy Ośrodek „Brama Grodzka – Teatr NN”. Przez wieki była granicznym przejściem pomiędzy Starym Miastem a dzielnicą żydowską w Lublinie. W 1990 roku była ruiną, mimo to odbyła się tutaj premiera spektaklu Teatru NN „Wędrówki niebieskie”. Przez kolejnych 25 lat wraz z pracami remontowymi Brama Grodzka stawała się miejscem swobodnego przenikania się wielu kultur, tradycji i religii w spotkaniach twórców, naukowców i animatorów życia kulturalnego niemal z całego świata. Wśród licznych projektów zrealizowanych w tym miejscu przez Ośrodek wymieńmy choćby: archiwum najnowszej historii Lublina, zarejestrowanie ponad trzech tysięcy wspomnień mieszkańców naszego miasta, Międzynarodowy Festiwal Śladami Singera czy też w każdą rocznicę śmierci Józefa Czechowicza wspólne czytanie jego „Poematu o mieście Lublinie”. W ten sposób chronią naszą wielonarodową historię i dziedzictwo kulturowe. Pokazują, co podkreśla dyrektor Ośrodka Tomasz Pietrasiewicz, że: – Świat, w którym żyjemy, wymaga otwartości i przezwyciężenia stereotypów. Jak twierdził prof. Władysław Panas, który przywrócił pamięć o żydowskim mieście w Lublinie, Brama Grodzka jest miejscem pełnym osobliwości i magii, które tworzą specyficzny genius loci tego miejsca.
W dniu jubileuszu w Bramie Grodzkiej było tłoczno i wzruszająco. Spotkali się przyjaciele Ośrodka, były medale i okazały tort. Dziękując za kawał wspaniałej roboty, jaką Ośrodek „Brama Grodzka – Teatr NN” wykonał dla historii Lublina i społeczności Lubelszczyzny – LAJF składa życzenia pomyślności i kolejnych tak udanych projektów. (ms)
Foto Monika Tarajko, pod
