Wodociągowa wieża ciśnień przy Alejach Racławickich decyzją Lubelskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków została wpisana do wojewódzkiego rejestru zabytków.
Wieża ciśnień została zbudowana w 1927 roku przez Towarzystwo Ulen and Company w ramach kompleksowej inwestycji budowy miejskich wodociągów (1925-1929). Dla wodociągowej wieży ciśnień, której głównym elementem był metalowy zbiornik, przewidziano kluczową rolę w całym systemie wodociągowym polegającą na regulacji ciśnienia w sieci oraz funkcję rezerwową dla zapasu wody na wypadek awarii systemu. Wieża wzniesiona na planie koła stanęła w jednym z najwyższych wówczas punktów miasta – umożliwiało to stały i równomierny dopływ wody pod odpowiednim ciśnieniem do wszystkich mieszkań w mieście. Zbiornik o średnicy 14 metrów i wysokości 13,5 metra mógł pomieścić do 2050 metrów sześciennych wody. Na wieżę ciśnień składał się: budynek murowany ze schodami żelaznymi wyposażony w zbiornik żelazny z rurociągami, domek dozorcy, ogrodzenie murowane z dwiema bramami żelaznymi i zdrojem publicznym, sieć przewodów wodociągowych.
W 2012 roku przeprowadzona została przebudowa wieży ciśnień polegająca na konserwacji zbiornika wody pitnej, wykonaniu wentylacji mechanicznej, konserwacji i docieplenia pokrycia dachu, wymiany tynków elewacji zewnętrznej. Wyremontowano także ogrodzenie, bramy, schody zewnętrzne wieży, zdrój publiczny w parkanie, komory uzbrojenia podziemnego oraz chodniki, place, drogi dojazdowe.
Obecnie instalacja jest czynna – co prawda nie pełni już funkcji wieży ciśnień, lecz w sposób naturalny stabilizuje ciśnienie wody tłoczonej do odbiorców w śródmieściu Lublina i pełni rolę zapasowego zbiornika dla tej części miasta. Wieża jest w dobrym stanie technicznym, przetrwała 90 lat bez istotnych zmian architektonicznych.
Poza funkcją użytkową wieża jest charakterystyczną, atrakcyjną pod względem architektonicznym budowlą z 90-letnią historią, która na stałe wpisała się w krajobraz Lublina.
Fotografie z budowy wieży ciśnień z 1927 r. wykonane na zlecenie “Ulen and Company”, znajdujące się w zasobach Archiwum Państwowego.
