Czy wobec pandemii i wszechobecnego strachu panującego na świecie, wywołanego wirusem, kultura jeszcze odgrywa jakąkolwiek rolę w życiu każdego z nas? Mam nadzieję, że tak… Instytucje kultury jako pierwsze zostały zamrożone i jako ostatnie powoli otwierają swoje siedziby dla publiczności. Nie ukrywam, że każdy dyrektor podchodzi do powrotu z duszą na ramieniu. Po pierwsze, w obawie o swoich pracowników i swoją wierną publiczność, o ich bezpieczeństwo. Po drugie, z towarzyszącym lękiem o to, czy widz, obarczony wiedzą o wirusie i ryzyku zachorowania, zechce wrócić do teatru mimo wprowadzanych reguł bezpieczeństwa zgodnych z zasadami reżimu sanitarnego. Okres pandemii przypadł na środek sezonu artystycznego. Mieliśmy zaplanowany repertuar do końca sezonu – nowe premiery i liczne plany związane z rozwojem instytucji. To wszystko musiało ulec diametralnej reorganizacji, przeszliśmy na tryb „uśpienia”, czekając pełni obaw o to, co przyniosą kolejne tygodnie. Teatr to miejsce INNE od wszystkich. By istnieć, potrzebuje stałego kontaktu z widzem, ciągłego doskonalenia się, prób i wreszcie spełnienia w postaci gry na scenie. To wszystko po raz pierwszy w historii zostało artystom odebrane. A tak specyficzna grupa, jaką stanowią artyści, warta jest największej troski i uwagi. Nie ukrywam, że również przede mną jako dyrektorem sytuacja pandemiczna postawiła nowe wyzwania. To nie tylko lęk o to, czy nam, teatrom, zwyczajnie uda się przeżyć ten trudny czas. To pytanie, czy my, dyrektorzy, jesteśmy gotowi na przestawienie naszych instytucji na zupełnie inne tory. To do nas przecież należy obowiązek dbałości o płynność finansową kierowanych przez nas placówek. Jak to zrobić dobrze bez uszczerbku na poziomie artystycznym, wykorzystując cały potencjał zespołów? Myślę, że właśnie się tego wszyscy uczymy, a przyszły sezon będzie dla nas swoistym egzaminem z zarządzania instytucją w czasach kryzysu. Przed nami czas niepewności, czas budowania poczucia bezpieczeństwa w zespole, który mimo ogromnej tęsknoty za teatrem i chęci powrotu ma również swoje lęki i obawy. Musimy zatem być czujni, pełni empatii na wszelkie wątpliwości. Reorganizacja dotyczy zatem nie tylko sfery finansowej, ale przede wszystkim życia artystycznego jednostki. Już na początku pandemii zaczęłam planować pracę tak, by w przyszłym sezonie widz mógł nas regularnie odwiedzać. Jednak nasza praca będzie wyglądać nieco inaczej niż do tej pory. Szereg procedur, jakie należało spełnić, by w ogóle móc myśleć o powrocie, już dzięki Bogu za nami. Naszą publiczność będzie obowiązywał regulamin uczestnictwa w przedstawieniach, który zarówno widzom, jak i naszym pracownikom da poczucie bezpieczeństwa. Już w październiku zapraszamy na premierę bajki „O krasnoludkach i Sierotce Marysi” w reżyserii Jerzego Turowicza z muzyką Janusza Bacy i choreografią Filipa Krzyżelewskiego, która była planowana na 1 czerwca tego roku. Przed nami również szereg kameralnych projektów, które wymusiła na nas obecna sytuacja. W związku z powyższym nasze spektakle będą się odbywać przy 50% obłożeniu widowni z zachowaniem wszelkich zasad reżimu sanitarnego. Co jeszcze przed nami? Projekty takie jak „Piosenka jest dobra na wszystko”, „Historia tańca”, „Operetka i musical w pigułce”, „Mozart dla opornych”, „Gałczyński dla młodzieży” i wiele innych, o których będziemy na bieżąco informować na naszej stronie www i na portalach społecznościowych. Póki co zapraszamy do śledzenia naszej aktywności artystycznej na naszym profilu facebookowym, gdzie od początku trwania pandemii dzielimy się z naszymi widzami i fanami tym, co robimy i tworzymy w tym trudnym czasie.
Drodzy Widzowie… mam nadzieję, że z tęsknotą i niesłabnącą miłością do teatru powrócicie do nas w nowym sezonie. My gwarantujemy, że spotkania z nami jak zawsze nie zawiodą Waszych oczekiwań, a nasze spektakle dostarczą Wam nowych wrażeń i przeżyć. Zatem do zobaczenia w październiku. My już nie możemy się doczekać!
Kamila Lendzion
Dyrektor Teatru Muzycznego w Lublinie
www.teatrmuzyczny.eu
foto Aneta Sobiesiak
Czytaj też: Teatr Muzyczny szyje maseczki dla policjantów
