Sztuka współczesna to jeden z najbardziej niesamowitych sposobów uzewnętrzniania świadomych działań twórczych człowieka. Posiadając różne oblicza i zaskakujące formy, przyciąga do siebie liczne grono pasjonatów, jak i krytyków. Gdyby jednak skupić się bardziej na formie i połączyć ją z praktycznością dnia codziennego? Wtedy z pewnością wyszłaby tak inspirująca wystawa, np. taka jak ta, której wernisaż odbył się 4 października w ramach Projektu „NOWY DOM”.
Ekspozycja projektu „NOWY DOM” nie należy z pewnością do tradycyjnego podejścia do kontemplacji i poznawania sztuki. Celem artystów było nie tylko uzyskanie jak największego połączenia i wtopienia się w życie codzienne mieszkańca przedmieść (w tym wypadku Węglina), ale także wykreowanie sztuki użytecznej oraz pomagającej w rozwoju człowieka i jego otoczenia.
Jednym z ważniejszych elementów wystawy był ruch. Pojawiał się w tematyce niektórych dzieł artystów, jak i w samym sposobie prezentacji ekspozycji – był to spacer ulicami Węglina w poszukiwaniu prac oraz odkrywaniu architektury dzielnicy. Początek miał miejsce w Dzielnicowym Domu Kultury „Węglin”, gdzie przedstawiono artystów oraz gorąco powitano kuratora i pomysłodawcę projektu – Ludomira Franczaka. Następnie udaliśmy się na marsz, który okazał się nie tylko doświadczeniem przepełnionym historią Węglina oraz doznaniami artystycznymi, ale także świetnym sposobem spędzenia wolnego czasu w blasku jesiennego słońca.
Pierwszym punktem marszu był „Kiosk ze sztuką”, czyli umiejscowiona na obszarze starego kiosku wystawa prac Janiny Węgrzynowskiej, niesamowitej polskiej malarki tworzącej w nurcie op-art, która swoją twórczością wybiegała znacząco ponad czasy, w których działała. Aktualnie jej spuścizna znajduje się pod opieką Henryki Jarosławskiej. Dzięki pani Henryce, która także uczestniczyła w spacerze, można było dowiedzieć się więcej na temat dzieł Węgrzynowskiej, które były pełnym fantazji, ekspresji, metafor oraz złudzeń ruchu malarstwem geometrycznym.
W dalszej części spaceru uczestnikom wskazywano architektoniczne „smaczki” zabudowań mieszkalnych Węglina (z jednej strony oryginalne domy budowane według pomysłów i zasobów portfela ich właścicieli, a z drugiej skromne, jednakowe i ekonomiczne bliźniaki projektowane na modłę komunistycznych reguł), jak i artystyczną interwencję wkomponowaną w przestrzeń (np. prace Kamila Stańczaka, Marcina Dymitera czy Roberta Kuśmirowskiego). Dzięki projektowi Anny i Adama Witkowskich, na przestrzeń dzielnicy można było spojrzeć oczami radiestety. Dodatkową atrakcją było taneczne działanie, które zostało przygotowane przez włoską choreografkę Elisabettę Consoni i w odpowiednim czasie prowadziło korowód w następne punkty tej wyjątkowej ekspozycji.
Projekt „NOWY DOM” ma za zadanie zebranie doświadczeń związanych z powstawaniem dzielnicy w kontekście architektonicznym i tożsamościowym. Za pomocą dyskusji, warsztatów i interdyscyplinarnych prezentacji w obrębie przestrzeni wspólnej i prywatnej przedstawiono oraz poddano ewaluacji ostatnie 56 lat. Cała wystawa potrwa do 9 listopada 2014 r.
Paulina Rurarz
foto Marcin Pietrusza
